17 sep 1999, Pharmaceutisch Weekblad, Jaargang 134 Nr 37

In het kader van het Geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS) heeft het Ministerie van VWS therapeutisch onderling vervangbare geneesmiddelen geclusterd, waarbij per cluster een vergoedingslimiet is vastgesteld. Wanneer de patiënt een geneesmiddel gebruikt waarvan de prijs hoger is dan de vergoedingslimiet, komt het prijsverschil voor rekening van de patiënt zelf. Het GVS dateert uit 1991. Echter sinds 1994 zijn de prijzen van geneesmiddelen met zo'n 20 procent gedaald. Omdat hierdoor de invloed van het GVS op het prijsniveau van geneesmiddelen zeer beperkt was geworden (de limieten waren nog gebaseerd op de hogere geneesmiddelenprijzen) heeft het Ministerie van VWS per 1 februari 1999 de vergoedingslimieten geactualiseerd op basis van de huidige prijzen.

Nieuwe bijbetalers

In februari leidde de aanpassing tot nogal wat onrust bij het Nederlandse publiek. Deze onrust was volstrekt onnodig. Doordat de meest fabrikanten hun geneesmiddelenprijzen aanpasten aan de GVS-limieten, had de bijstelling nauwelijks consequenties voor de patiënt. De aanpassing van het GVS leidde slechts tot twee belangrijke nieuwe bijbetalers: Zocor 10mg (een cholesterolverlagend middel) en het antidepressivum Remeron. MSD, de leverancier van Zocor, bedacht een creatieve oplossing voor het bijbetalen door de variant met de dubbele sterkte, Zocor 20mg, te voorzien van een breukgleuf. Voor Zocor 20mg hoeft de patiënt namelijk niet bij te betalen. De Stichting Farmaceutische Kengetallen (SFK) constateert dat inmiddels praktisch alle gebruikers op Zocor 20mg zijn overgezet. De omzet van Zocor vertoont in 1999 een stabiel beeld ten opzichte van de omzet in 1998. Producent Organon biedt gebruikers van hun geneesmiddel Remeron een teruggaveregeling van het bedrag dat zij in eerste instantie hebben moeten bijbetalen. Het op deze wijze omzeilen van de GVS-regeling komt steeds vaker voor. De reden dat fabrikanten hun prijzen niet direct aanpassen aan de GVS-limieten is dat een prijsverlaging in Nederland gevolgen kan hebben voor de prijsstelling van hetzelfde product in andere landen.

De SFK voorziet dat het totaal bedrag aan bijbetaling in 1999 beperkt zal blijven tot ƒ 37 miljoen (0,6 procent van de geneesmiddelenuitgaven). Dit verschilt slechts marginaal van het bijbetalingsbedrag in 1998: ƒ 33 miljoen. De gemiddelde bijbetaling per persoon komt neer op ongeveer ƒ 2,60 per jaar. De bijbetaling is vooral toe te schrijven aan diverse anticonceptiepillen en het eerder genoemde Remeron (Tabel 1).

Tabel 1: Top 5 GVS-bijdrage voor de patiënt, april -juni 1999